Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Katowicach

UZASADNIENIE

Powód D. P. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kwoty :

- 109,000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 28.09.2012r do dnia zapłaty,

- 1.400,00 zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia 21.09.2012r. do dnia zapłaty,

- 6.300,00 tytułem odszkodowania za koszty leczenia w prywatnym gabinecie lekarskim (zabieg operacyjny) z ustawowymi odsetkami od dnia 3.11.2012r, do dnia zapłaty,

- 146,20 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od kwoty 2.700 zł za okres od dnia 3.11.2012r. – 4.04.2013r oraz zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód podał, że w dniu 17.05.2012r J. na drodze dojazdowej do tartaku doszło do wypadku którego kierujący samochodem B. uderzył w pieszych stojących na poboczu. W następstwie uderzenia poważnych obrażeń ciała doznali piesi Ł. Z., D. G., oraz D. P., zaś piesza E. S. zmarła na miejscu zdarzenia. Sprawca wypadku był objęty ochroną ubezpieczeniową w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

Pozwany uznał swą odpowiedzialność co do zasady względem powoda i decyzją z dnia 29.06.2012r. przyznał na jego rzecz tytułem zadośćuczynienia kwotę 20.000 zł. Decyzjami z dnia 20.09.2012r. i 3.04.2013 pozwany przyznał powodowi dalszą kwotę tytułem zadośćuczynienia w wysokości 50.000 zł czym uznał swą odpowiedzialność z tego tytułu do łącznej kwoty 70.000zł.Pozwany przyznał też powodowi koszty dojazdów i leczenia kwocie 10.000zł oraz koszty opieki w kwocie 1.000zł.Wszystkie przyznane powodowi kwoty zarówno zadośćuczynienia jak i odszkodowanie pozwany pomniejszył o 70% twierdząc, że powód przyczynił się do wypadku przez jego przypadkowy lub świadomy udział w wyścigach samochodowych. Ostatecznie pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 21. 000zł zadośćuczynienia oraz kwotę 3.300 zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia opieki i dojazdów.

Powód nie zgadza się z takimi stwierdzeniem pozwanego albowiem nie był uczestnikiem ani organizatorem nielegalnych wyścigów, w trakcie których doszło do przedmiotowego zdarzenia a jedynie ich widzem. Żadne przepisy ruchu drogowego nie zabraniają przyglądania się takim zawodom i kwalifikują takiego obejrzenia jako czynu zabronionego pod groźbą kary. Powód znalazł się w miejscu zdarzenia przypadkowo spacerując po okolicy wraz ze swoja dziewczyną E. S. , która zginęła w tym samym wypadku. Miejsce , w którym doszło do wypadku jest bowiem ogólnie dostępnym terenem rekreacyjnym.

Bezpośrednio po wypadku powód został w stanie ogólnym ciężkim, nieprzytomny, zaintubowany i wentylowany mechanicznie do szpitala w J. , gdzie rozpoznano u niego uraz wielonarządowy w postaci złamania żeber od VII do XII po lewej stronie, licznych złamań miednicy tj. lewej kości łonowej lewej kości kulszowej oraz kości krzyżowej, złamania głowy kości strzałkowej prawej i kości piszczelowej prawej przesunięcia obu łękotek bocznie względem odpowiadającej im powierzchni kości udowych, pęknięcia lewej nerki pęknięcia śledziony, oraz masywnego stłuczenia płuc z obustronną odmą opłucnową i płynem w jamie opłucnowej. Powód był w stanie ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej. Stwierdzono też wstrząs krwotoczny. W trybie natychmiastowym powoda poddano operacji usunięcia śledziony oraz zastosowano drenaż jam opłucnowych z powodu odmy obustronnej. Kontynuowano wentylację mechaniczną respiratorem oraz zastosowano żywienie dojelitowe oraz cewnik do pęcherza moczowego i wdrożono intensywną antybiotykoterapię. Przez cały okres pobytu w szpitalu powód był osobą leżącą. Wypisano go w dniu 8.06.2012r z zaleceniem zakazu pionizacji i utrzymania reżimu łóżkowego z jednoczesnym zachowaniem unieruchomienia gipsowego oraz unoszenia prawej kończyny dolnej przez kolejne 4 tygodnie. Powód wymagał dalszego intensywnego leczenia i rehabilitacji , które kontynuowano zarówno na oddziałach szpitalnych jak i w trybie ambulatoryjnym. Leczenie powoda nie uległo zakończeniu. W dniu 29.09.2012r. u powoda wykonano w prywatnym gabinecie lekarskim ze względu na długi okres oczekiwania na zabiegi w NFZ zabieg artroskopowej rekonstrukcji (...) prawego kolana z użyciem własnego ścięgna oraz zabieg stabilizacji uda i piszczeli śrubami biowchłanialnymi .

Decyzja Miejskiego Zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności w J. z dnia 5.07.2012 powód został uznany za osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym z uwagi na choroby neurologiczne oraz upośledzenie narządu ruchu. Pozwany zorganizował komisję lekarską, która oceniła trwały uszczerbek na zdrowiu powoda na 51% .

Żądanie zadośćuczynienia uzasadnia fakt, że w momencie wypadku powód miał 19 lat był zdrowym, sprawnym i aktywnym fizycznie młodym człowiekiem. Na skutek wypadku powód doznał bardzo poważnych obrażeń ciała o charakterze ortopedycznym ,oraz narządów wewnętrznych, które na kilka miesięcy wyłączyły go z normalnego funkcjonowania, a na kilka tygodni całkowicie uzależniły go od pomocy innych osób. Podczas pobytu w szpitalu przeszedł operację usunięcia śledziony oraz bolesne i uciążliwe zabiegi w postaci drenażu płuc i laparotomii jamy brzusznej. Po opuszczeniu szpitala powód wymagał pomocy we wszystkich czynnościach w tym higienicznych, toaletowych i spożywaniu posiłków, przez okres około 2 miesięcy. Przez cały okres leczenia i rekonwalescencji powód ze względu na silne bóle zażywał leki przeciwbólowe. Wypadek zdezorganizował dotychczasowe życie powoda zmuszając go do zmiany trybu życia. Dolegliwości ze strony kolana przeszkadzają powodowi w uprawianiu sportu. Stanowi tez uciążliwość w życiu codziennym powód nie może kucnąć jak również klęczeć.

Strona pozwana uznała koszty leczenia powoda w wysokości 11.000 zł, które pomniejszyła o 70% . Pozwem powód dochodzi zapłaty kwoty 7.700 zł stanowiącej różnicę między kwotą uznaną przez pozwanego, a faktycznie wypłaconą. Żądanie odsetek uzasadnione jest treścią art. 481§1 kc i powód żąda ich zasądzenia od dnia zwłoki do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwany podniósł, że przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia należnego powodowi wziął pod uwagę rozmiar cierpień doznanych przez powoda, charakter i rozmiar doznanych obrażeń a także następstwa wypadku. Zdaniem strony pozwanej powód przyczynił się do wypadku bowiem brał udział jako widz w nielegalnych wyścigach samochodowych bowiem gdyby nie brał udziału w nielegalnej imprezie nie byłoby go na miejscu zdarzenia i doznałby w ogóle żadnych obrażeń.

W związku z powyższym pozwany uznał, że powód przyczynił się do wypadku w 70% i dlatego kwota zadośćuczynienia oraz odszkodowania z tytułu kosztów leczenia i opieki osób trzecich uległa pomniejszeniu o 70%. Ustalone w taki sposób zadośćuczynienie zdaniem pozwanego role kompensacyjną. Odnośnie odsetek pozwany podniósł, że wyrok w sprawie przyznania zadośćuczynienia na charakter konstytucyjny zatem przyznanie odsetek winno nastąpić od chwili wyrokowania .

Sąd ustalił co następuje :

Bezsporne pozostają między stronami okoliczności wypadku komunikacyjnego z dnia 17.05.2012r. oraz jego skutki .

Sporne pozostaje czy powód przyczynił się do zaistnienia wypadku, a także wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia. Celem ustalenia czy powód przyczynił się do wypadku z dnia 17.05.2012r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego (k 379) na okoliczność ustalenia, czy miejsce w którym powód znajdował się podczas w wypadku w dniu 17.05.2012r przy uwzględnieniu wyścigów samochodowych było miejscem bezpiecznym, a także dokonania analizy zachowania powoda w chwili wypadku, a także czy i jakie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym naruszył powód i czy miały one wpływ na przebieg wypadku, o ile tak, to ustalenia stopnia przyczynienia się powoda do skutków wypadku.

Opinia w sprawie opracowana została przez biegłego dr inż. F. biegłego sadowego z zakresu techniki samochodowej i ruch drogowego (k.520-523).

Odpowiadając na pytanie Sądu biegły w oparciu o analizę zebranego w sprawie materiału dowodowego w aktach sprawy, aktach szkody i płytę CD oraz materiału zebranego w aktach sprawy karnej XXI K2/13 podał że:

- miejsce w którym znajdował się powód nie było całkowicie bezpieczne odbywały się nielegalne wyścigi samochodowe , uczestnictwo w charakterze widza w każdych zawodach sportów motorowych związane jest ze zwiększonym ryzykiem udziału w trudno przewidywalnych zawodach,

- zachowanie się powoda w chwili wypadku nie miało wpływu na jego przebieg i skutki,

- przebywając na poboczu jezdni powód nie naruszył zasad ruchu drogowego w udostępnionych aktach sprawy nie ma informacji mogących świadczyć o tym, że powód w jakikolwiek sposób swoim zachowaniem mógł przyczynić się do powstania kolizji lub rozmiaru skutków wypadku.

Zawody zorganizowane były nielegalnie, ale zawody – wyścigi mogą być nielegalne ale dobrze zorganizowane. Jeżeli zawody w sportach motorowych nie odbywają się na terenie wydzielonym, zamkniętym dla innych uczestników ruchu, obowiązują zasady określone w prawie o ruchu drogowym .Dotyczy to zarówno zawodników jak i widzów. Bez względu na to czy powód znalazł się przypadkowo na miejscu wypadku, czy był widzem obserwującym wyścigi nie można mówić o naruszeniu przez niego zasad bezpieczeństwa w ruch drogowym. Obserwacja szybko jadących samochodów z pobocza zwłaszcza gdy jada one na prostym odcinku drogi związana jest ze stosunkowo nieznacznym zwiększeniem zagrożenia . Zagrożenie takie mogłoby powstać w przypadku nagłej awarii samochodu np. wystrzału opony czy innego uszkodzenia np. układu jezdnego lub kierowniczego pojazdu. Zdarzenie takie może jednak wystąpić w każdej sytuacji gdy z drogi korzystają samochody i piesi. O naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym można by mówić w przypadku gdyby piesi zajmowali cześć jezdni. Opinia biegłego nie została zakwestionowana przez strony .Strona pozwana wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego. Wniosek ten został przez Sąd oddalony bowiem okoliczności na które opinia uzupełniająca miałaby zostać sporządzona dotyczy organizacji wyścigów samochodowych nie zaś zachowania się powoda i jego przyczynienia się do zaistniałej szkody. Opinia taka byłaby nieprzydatna do rozpoznania sprawy i zmierzałaby do przewlekłości postępowania.

Z treści opinii biegłego jednoznacznie wynika, że powód w żaden sposób nie przyczynił się do zaistniałego zdarzenia.

W ocenie Sądu nie zasługuje na uwzględnienie podniesione przez pozwanego w odpowiedzi na pozew twierdzenie, że powód biorąc udział jako widz w nielegalnych wyścigach przyczynił się do wypadku albowiem gdyby nie brał udziału w nielegalnej imprezie nie byłoby go na miejscu zdarzenia i nie doznałby w ogóle obrażeń ciała. Sama obecność na miejscu zdarzenia nie może być traktowana jako przyczynienie się. Takie rozważanie wyłączałoby w ogóle odpowiedzialność ubezpieczycieli bowiem ofiary wypadków zwykle znajdują się w niewłaściwym miejscu i czasie. Postępowanie dowodowe wykazało, że powód nie brał udziału w wyścigach znalazł się na miejscu zdarzenia przypadkowo spacerując po terenach rekreacyjnych ze swoja dziewczyną(zeznania świadków A. P.)k 375-377, U. Ł. k 377-378, M. B. k 378-379, zeznania powoda rozprawa z dnia 9.03.2016r)

Skoro zatem nie znalazł Sąd podstaw do zastosowania art. 362 kc strona pozwana winna powodowi wypłacić całość przyznanego powodowi odszkodowania za koszty leczenia, opieki i dojazdów w łącznej kwocie 11.000 zł Bezsporne jest, że taka kwota przyznana została powodowi w postępowaniu likwidacyjnym pozwanej, zaś pomniejszając kwotę tą o 70% wypłacił powodowi kwotę 3.300 zł. Pozostaje zatem do zapłaty kwota 7.700 zł i taką łączną kwotę zasądził Sąd na rzecz powoda w pkt. 2 i 3 wyroku. Bezsporne pozostaje również , że tytułem zadośćuczynienia powodowi przyznana została kwota 70.000 zł która pomniejszona o 70 % wypłacona została w wysokości 21.000zł.

W pozwie powód dochodzi tytułem zadośćuczynienia kwoty 109.000zł zatem w istocie powód jako kwotę żądanego zadośćuczynienia wskazuje kwotę (109.000 + 21.000) 130.000zł.

Celem ustalenia rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda, jego cierpień fizycznych i psychicznych, ustaleni stopnia uszczerbku na zdrowiu oraz rokowań na przyszłość dopuścił sad dowód z biegłych lekarzy ortopedy – traumatologa, nefrologa, psychologa i psychiatry.

Opinia biegłego specjalisty chirurgii ortopedycznej w zakresie ortopedii i traumatologii narządu ruchu k. 388-393 L. K. opracowana została w oparciu o dokumentacje medyczną dotyczącą leczenia powoda oraz badanie przedmiotowe wskazuje, że w wyniku wypadku powód przebył poważny uraz o charakterze wielonarządowym, doszło do mnogich złamań w obrębie miednicy, poważnego urazu stawu kolanowego prawego, urazu głowy i klatki piersiowej ze stłuczeniem płuc, powikłane odmą opłucnową obustronną z licznymi złamaniami żeber. Powyższe obrażenia na wiele miesięcy wyłączyło powoda z normalnego funkcjonowania, a na wiele tygodni całkowicie uzależniły go od pomocy osób trzecich. Rokowania co do kolana są raczej niekorzystne z możliwością wystąpienia wczesnych zmian zwyrodnieniowych na tle przebytego poważnego urazu stawu kolanowego z uszkodzeniem wielu struktur wiązadłowych i struktur wewnątrzstawowych. Nie można wykluczyć potrzeby ponownej kwalifikacji operacyjnej stawu kolanowego prawego z uwagi na złożony charakter uszkodzenia. Uraz ten dyskwalifikuje powoda do ewentualnej pracy w zawodzie górnika pod ziemia, kierowcy zawodowego, wykonywania prac ciężkich i średniociężkich wymagających pełnej sprawności kończyn dolnych. W ocenie biegłego powód może podjąć pracę na specjalnie dostosowanym do aktualnej wydolności psychofizycznej stanowisku pracy, najlepiej w warunkach zakładu pracy chronionej. Powód ograniczony jest również przy dyscyplinach sportowych wymagających wzmożonej aktywności fizycznej. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń co do opinii biegłego na wniosek strony pozwanej opinia została uzupełniona wyjaśnieniami biegłego k 437- 439 w których biegły doprecyzowała swoje stanowisko zawarte w opinii. Jednocześnie biegły wskazał że usuniecie u powoda śledziony będące następstwem urazu w jego ocenie stanowi przyczynek do orzeczenia trwałego uszczerbku na zdrowiu z racji generalnej zasady iż doszło do trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Opinia sądowo –psychiatryczna opracowana została przez biegłe psychologa A. O. i lekarza psychiatrę G. C..

Biegłe po przeprowadzeniu badania powoda podały, że powód nie skorzystał z konsultacji psychologicznej z której zgodnie z informacją zawartą w aktach sprawy winien skorzystać.

Nie podjął leczenia psychiatrycznego. Oprócz poczucia winy brak jest jakichkolwiek objawów, które mogłyby wywołać uraz. Przebyte urazy nie miały i obecnie nie mają wpływu na funkcjonowanie społeczne, zawodowe i osobiste powoda. Biegłe orzekły, że powód ma osobowość zwartą, bez zaburzeń cech i struktury. Skarg nie zgłasza Nie ujawnia zaburzeń spostrzegania i myślenia w rozumieniu omamów, iluzji czy urojeń.

Biegły prof. dr hab. n. med. A. W. pismem z 10.07.2015r. k 511 poinformował Sąd, że powód przebywał na Oddziale Nefrologii SP SKŚl U. (...). w K. dnia 22.06.2015r. gdzie przeprowadzono podstawowe badania, które wykazały wystąpienie krwiomoczu i białkomoczu o niewielkim stopniu nasilenia. Badaniem obrazowym jamy brzusznej w tym tomografii komputerowej nie stwierdzono istotnych cech uszkodzenia nerek jak również przebytego złamania żeber. Obserwowane zmiany w moczu nie maja związku z przebytym wypadkiem komunikacyjnym. Ostatecznie rozpoznanie może być jednak postawione na podstawie biopsji nerki jednak powód na badanie nie wyraził zgody i na własna prośbę opuścił oddział .

Opinia biegłych psychiatry i psychologa nie została przez strony zakwestionowana.

Pismem procesowym z dnia 13.10.2014r. pełn . powoda wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego chirurga na okoliczność stałego uszczerbku na zdrowi powoda będącego wynikiem usunięcia śledziony, oraz wskazania jakie skutki dla powoda wynikają z usunięcia śledziony.

Sąd ma mocy art. 207 §6 kpc wniosek oddalił jako spóźniony, fakt że na skutek doznanych urazów powodowi usunięta została śledziona był znany w momencie wytoczenia powództwa zaś wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii chirurga ogólnego w pozwie zgłoszony nie został .

W ocenie Sądu przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego chirurga ogólnego nie wniesie też istotnych elementów koniecznych dla określenia należnego powodowi zadośćuczynienia wobec faktu, że biegły chirurg ortopeda traumatolog w opinii swej zawarł stwierdzenie iż z powodu usunięcia śledziony z racji zasady doszło do trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda.

Roszczenie powoda odnośnie zadośćuczynienia oparte jest na treści art. 445 kc.

Istotą zadośćuczynienia jest zrekompensowanie osobie poszkodowanej doznanej krzywdy. Na krzywdę składa się przedewszystkim ból związany z doznanymi obrażeniami ciała oraz szereg cierpień psychicznych jak lęk o przyszłość, zmiana stylu i sposobu życia, rozgoryczenie z powodu zniweczenia planów na przyszłość, spadek komfortu życia, konieczność rezygnacji z uprawiania sportu, ograniczenia aktywności życiowej itp.

Zadośćuczynienie pełni funkcje kompensacyjną równoważy ujemne przeżycia poszkodowanego poprzez postawienie do jego dyspozycji określonych środków pieniężnych. Kwota zadośćuczynienia musi stanowić dla poszkodowanego realną i odczuwalną wartość ekonomiczną. Odpowiednia suma zadośćuczynienia winna uwzględniać stopę życiowa społeczeństwa, a w konsekwencji nie może być zbyt wygórowana ani symboliczna. Funkcją zadośćuczynienia jest kompensacja doznanej krzywdy i nie może być ono traktowane jako źródło nadmiernego wzbogacenia.

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia wziął Sąd pod uwagę rozmiar cierpień doznanych przez powoda, trwały uszczerbek na zdrowiu, który podaje to iż powód nie jest w stanie podjąć pracy górnika pod ziemią co planował, nie jest w stanie uprawiać sportów które do tej pory uprawiał, nie może uczestniczyć w akcjach ochotniczej straży pożarnej zaś rokowania co do przebytego urazu kolana są niekorzystne. Na skutek doznanego urazu powód korzystał z pomocy innych osób przez dłuższy okres czasu. Leczenie powoda było długotrwałe i bolesne. Uszkodzenie śledziony powoduje również trwały uszczerbek na zdrowiu powoda. Wszystkie te okoliczności ustalił Sąd na podstawie zeznań wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków i zeznań powoda, które były spójne i godne potwierdzone zostały tez opiniami biegłych powołanych w sprawie.

Miarkując wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia według kryteriów wskazanych wyżej uznał Sąd, że kwota zadośćuczynienia w wysokości 110.000zł winna zrekompensować powodowi doznaną krzywdę i jego cierpienia fizyczne i psychiczne.

Roszczenie powoda odnośnie zadośćuczynienia w wysokości 130.000zł uznał Sąd za zbyt wygórowane biorąc pod uwagę warunki ekonomiczne społeczeństwa.

Mają na uwadze fakt iż w postępowaniu likwidacyjnym wypłacona została powodowi kwota 21.000 zł tytułem zadośćuczynienia zasądził Sąd na rzecz powoda dalszą kwotę w wysokości 89.000zł.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 445kc Sąd orzekł jak w pkt. 1 wyroku.

Żądanie odszkodowania oparte jest na treści art. 444§1 kc.

Nie dokonywał Sąd wyliczeń należnego powodowi odszkodowania wobec faktu iż kwota żądanego odszkodowania w wysokości 11.000zł ustalona została w postępowaniu likwidacyjnym w niniejszej sprawie powód dochodzi zaś 70% różnicy która nie została wypłacona z uwagi na to iż strona pozwana przyjęła ,iż powód przyczynił się do wypadku w 70%.

O odsetkach orzekł Sąd na mocy art. 481kc i należą się ona powodowi od chwili gdy roszczenie stało się wymagalne.

Wymagalność roszczenia o naprawienie szkody wynikającej z wypadku komunikacyjnego regulują przepisy art. 455 kc w zw, z art. 14 ustawy z dnia 22.05.2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych. Obowiązek likwidacji szkody zgodnie z tymi przepisami winien nastąpić w terminie 30 dni od daty zgłoszenia szkody. Miesięczny termin likwidacji szkody w szczególnych przypadkach wynosi 90 dni zatem termin do wypłaty zadośćuczynienia upłynął dnia 28.09.2012r. Termin wypłaty odszkodowania upłynął zaś 21.09.2012r.

W odniesieniu zaś do kosztów zabiegu operacyjnego w dniu 3.11.2012r. w świetle powyższego uzasadnione staje się żądanie odsetek skapitalizowanych w wysokości 146,20 za okres od 3.11.2012r. -4.04.2013r od kwoty 2.700 zł

O kosztach postępowania orzekł Sąd na mocy art. 98 kpc zasądzając je od strony przegrywającej sprawę.